
Manyas’a gittiğimde beni Saatçi Remzi Usta ile tanıştırdılar. Muhakkak tanınması gereken birisi olduğu için. Kendisine çok saygı ve hayranlık duydum.
Saatçi Mehmet Efendi’nin çırağıydı, ondan babasından bahseder gibi bahsediyordu. Onun ailesini ailesi kabul etmişti.
Hayvanları seven, insanlarla iyi anlaşan, elinden sadece saat değil birçok tamirat işi gelen, kapısı her daim ardına kadar herkese açık, sevilen sayılan birisiydi.
Dükkânında zaman durmuş gibiydi. 70’li yılların plakları afişleri duvarlardaydı hala.
Çok kitap okumuştu Remzi Usta. Okuduğu kitapları bağışlıyordu. Son birkaç kutuyu da benim kütüphaneme bağışladı. (Kitapları görmek isterseniz tıklayın.)
Her türden, her görüşten kitabı okuyordu. Dünyası da görüşleri de genişti. Çerçevelere sığmayan bir insandı.
Onunla röportaj yapmak, Manyas’ın sevilen simasını herkese tanıtmak istedim. Kırmadı, kabul etti.
157 Toplam, 1 Bugün
Devam...
KALBİN UZAK EVİ (Köşe Yazısı: İbrahim Bilgin)
ANAHTARCI SALİH
DEFNE’YE ŞİİRLER