SUSMAK KOLAY
8 Mayıs’ta babam Rıfat Ilgaz’ın 110. doğum gününü kutladık.
Babam aslında Şubat ayı doğumlu. Babaannem güççük ayda doğdun dermiş. Ama kütüğünde, hüviyetinde 8 Mayıs diyor.
Birçok mecrada babam anıldı. Televizyonlarda, zoom toplantılarında, sosyal medyada… Görseydi duysaydı ne kadar memnun olurdu!
Bana dünya almıştı. Beşinci doğum günümde. Elektrikli lambaydı dünyam. Ben sipariş etmiştim babama.
17. yaş günümde de beraberdik. Bir fotoğrafçı da eşlik etmişti bize. İyi ki etmiş.
Hafıza seçici. Ayıklıyor. İyi ki ayıklıyor, ayrılıkları, acıları atlaya atlaya hatırlıyorsunuz.
Beni bilmezler, adım pek geçmez. Daha çok oğlu Aydın bilinir.
Ne önemi var?
Önemi yok.
Ben onun torunu olacak yaştayım. O yüzden hep şaşırırlar.
Cide, İstanbul yolculuğumuz daha dün gibi. Yolda Bartın’a uğramıştık. Esen Aliş Ağabeyle ilk karşılaşmam, tanışmamızdı. Bartın’ı da ilk görüşüm.
Yaşadıkça yaş aldıkça onu anlıyorum, neyi niye yaptığını. Yaşlanmak böyle bir şey işte.
Ben babam 60 yaşındayken dünyaya gelmişim. En küçük çocuğu benim. 50 yaşındayım. Babamın en verimli yaşı, bense unumu elemiş eleğimi asmış gibiyim.
Onun öğretmenlik yaptığı Akçakoca’da yaşıyorum şimdi. Bu sahil Bartın’a, Cide’ye uzuyor gidiyor. Sahilde babamın ayak izleri var.
Birçok fırtına gördü benim hayatım, şimdi dinginlik zamanım.
Hala anlamış değilim bana yazdığı şiirdeki Defne’yi Mine yapmak kimin fikriydi.
Sularda Güneş Olmak şiirinin üstündeki, “Kızım Defne’ye” ibaresini kim silmişti peki?
Susmak konuşmaktan kolay. Konuş dediklerinde anlatacak güzellikler çok olsa keşke. Epeydir fütürizm, inovasyon, bitcoin yazıyorum. Bu da susmanın başka bir şekli.
Hayatı boyunca zoru, sarp yokuşları tercih etmiş bir adamın kızıyım ben. Boyun eğmez bir aslan parçasının. Onun hayatı şenlikli, bayram yeri değildi ki benimki öyle olsun? Marifetmiş gibi ben de hep zoru seçtim.
Belki güzel anılardan fazlaca bırakamadı ama onurlu bir soyadı bıraktı. Nur içinde yatsın, ruhu şad olsun.
* 27 Mayıs 2021 tarihli Bartın Gazetesi’nde yayınlanmıştır.
