ÜÇ BOYUTLU KÖTÜ KARİKATÜRLER

Ne sanattır, sanat neye denir, bu soruların cevaplarını sanat tarihçilerinin cevaplamasının üzerinden çok uzun
zaman geçti. İlk insanın mağara duvarlarına yaptığı bizon resimleri, büyücülerin kullandığı totemler, bazı
süs eşyaları sanat eseri kabul edilmekte ama Ankara’daki üç boyutlu devasa kötü karikatürlere asla
sanat diyemeyiz.

Bu heykel hezimetinin milletimize, devletimize kaç liraya mal olduğunun hesabı bir yana, ben
bilinçaltlarımıza, ruhumuza, gözlerimize verdiği, vereceği zarardan bahsetmek istiyorum.
Her şeyin kötüsü olabilir ama teorik olarak sanatın kötüsü olamaz, zaten o sanat değildir! Sanat o denli
yüce bir kemâlât noktasıdır. Belli ki birileri bunun farkında ama biz farkında değiliz, asıl fecaat de budur!

Kim olursan ol, neye inanırsan inan sanat, kendini ifade etme biçimidir. Kendini doğru ve güzel ifade eden
insanların yaşadığı toplumlarda kavga gürültü olmaz, birileri bunu biliyor ama biz bilmiyoruz.

Platon, hocası Sokrates’ten tevarüs eden değerli bilgiyle şunu söyler: “Güzel ile çirkini ayırt edebilenler doğru ile yanlışı da ayırt edebilirler.” Farkında mısınız güzel ile çirkini ayırt edemez bir durumdayız.

Sokaklarımızda sanat adı altında ne idüğü belirsiz, ucube şekiller boy gösterirken, bunlara bakarak
büyüyen çocuklar da güzel olanın bu olduğuna hükmetmek üzereler.

Güzel ile çirkini ayırt edemeyen bir neslin ortaya çıkışı, 760 milyon dolardan çok daha büyük bir zarardır!

Platon iyi sanat eğitiminin, özellikle de müzik eğitiminin zorunlu olması gerektiğini söylemişti. Çünkü, gerçek bir
sanat eğitimiyle incelmiş ruhlardan asla zarar gelmez. Kendini en üst düzeyde ifade eden insanların yaşadığı
bir toplumda, iletişimsizlik denen toplumsal bela ortadan kalkacağı için kadın cinayetleri, töre cinayetleri
görülmez olur.

Medeniyet bir bütündür ve sanat onun çok önemli bir yapıtaşıdır. Bu yapıtaşlarıyla böyle fütursuzca oynayıp
durmayalım.

* 16 Aralık 2020 tarihli Bartın Gazetesi’nde yayınlanmıştır.